Onderscheidende kenmerken van prostatitis van bacteriële etiologie

Ontsteking van de prostaatklier is een vrij veel voorkomend probleem waar de meeste mannen mee te maken hebben. Afhankelijk van de oorzaken die de ontwikkeling van het pathologische proces veroorzaken, worden verschillende vormen van de ziekte onderscheiden. Een daarvan is bacteriële prostatitis, die optreedt als gevolg van de penetratie van microben die in het menselijk lichaam aanwezig zijn in weefselcellen. De risicogroep omvat mannen van 25 tot 50 jaar die op het hoogtepunt van seksuele activiteit zijn.

De samenstelling van de menselijke microflora

Een gezonde darmflora is de sleutel tot het normale bestaan van elk organisme. Elke persoon wordt vanaf het moment van geboorte geleidelijk bevolkt door verschillende microben. Voor de meeste mensen worden ze geassocieerd met een soort onaangename manifestatie die een bedreiging vormt voor de gezondheid. De verzameling bacteriën wordt de microbiota genoemd. Elk van hen vervult belangrijke functies voor de normale ontwikkeling van het lichaam, en het is onmogelijk om van een van hen af te komen.

Bacteriën, schadelijk en heilzaam, vechten dagelijks in een persoon, waardoor hij bescherming krijgt tegen verschillende infecties. Bovendien maken deze laatste 99% uit van het totale aantal bestaande micro-organismen.

Waaronder:

• coli;
• escherichia;
• bifido- en lactobacillen;
• enterokokken.

Normaal gesproken leven beide soorten vertegenwoordigers van de microflora constant in nauwe interactie en veroorzaken ze geen pathologische processen. Ze zijn aanwezig in de darmen, mondholte. Een verandering in de samenstelling van bacteriën leidt tot een afname van de beschermende functies van het lichaam, de ontwikkeling van intestinale dysbacteriose en de opkomst van verschillende ziekten. Bij vrouwen zijn dit meestal problemen met het vrouwelijke genitale gebied, bij mannen - pathologische processen in het urogenitale systeem. Een vrij algemeen gevolg van deze aandoeningen is bacteriële prostatitis.

Kenmerken van prostatitis van bacteriële etiologie

Bacteriële ontsteking van de prostaat volgens de geaccepteerde classificatie

Volgens de criteria van de Amerikaanse National Institutes of Health zijn er vier categorieën prostatitis:

1. Acute en chronische vormen van het bacteriële type.
2. Niet-bacteriële ziekte.
3. Asymptomatische ontsteking van de weefsels van de klier.

De ziekte in kwestie behoort tot de eerste of tweede van de vier beschikbare categorieën (item nr. 1). Het kenmerk is inflammatoire manifestaties in de prostaat, veroorzaakt door pathologische micro-organismen die al dan niet vanuit het spijsverteringskanaal binnendringen. De latente periode is enkele dagen, waarna er een snelleontwikkeling.

Met tijdige therapie wordt de ziekte niet als gevaarlijk voor het mannelijk lichaam beschouwd, maar in de latere stadia gedetecteerd, veroorzaakt het een aantal aandoeningen:

• erectiestoornissen;
• pijn tijdens geslachtsgemeenschap en ejaculatie;
• adenomen;
• kankergezwel.

Oorzaken

De oorzaken van de ziekte liggen in de penetratie van infectieuze agentia in de prostaatklier van een man, omdat in een gezonde toestand de weefsels helemaal vrij zijn van micro-organismen. Deze pathogenen omvatten:

• stafylokokken;
• coli-stick;
• enterobacter;
• Proteus;
• klebsiella.

E. coli in de prostaat wordt in 68-80% van de gevallen erkend als de belangrijkste oorzaak van de ontwikkeling van een acute microbiële vorm van de ziekte, omdat deze rechtstreeks vanuit de darm binnenkomt.

De overgrote meerderheid van deze pathogenen is statisch en behoort tot de categorie van opportunistische pathogenen. Dit betekent dat ze constant aanwezig zijn in de microflora van het lichaam, maar de ontwikkeling van het ontstekingsproces alleen uitlokken door de aanwezigheid van predisponerende factoren.

De meest voorkomende zijn:

• urineweginfecties;
• phimosis van de prostaat;
• acute epididymitis;
• onbeschermde anale geslachtsgemeenschap;
• urethrale katheterisatie;
• bacteriële infecties waarbij pathogenen de lymfe of hematogene route binnendringen.

Onmiddellijk nadat de bacteriën de prostaat binnendringen, begint zich een infiltraat te vormen. Geleidelijk zijn het stroma en het epitheel hierbij betrokken, verantwoordelijk voor de productie van een geheim dat een stroperige structuur krijgt en stagneert in het aangetaste orgaan. Microben beginnen zich actief te vermenigvuldigen, waardoor het ontstekingsproces snel vordert.

Symptomen

Trage ontsteking in de chronische vorm van de ziekte heeft geen uitgesproken beeld. Symptomen van bacteriële prostatitis verschijnen alleen tijdens de periode van terugval. Het acute proces begint zich snel te ontwikkelen en wordt gekenmerkt door het volgende klinische beeld:

• Rillingen en koorts, vergezeld van pijnlijke gewrichten en spieren.
• Een verhoging van de lichaamstemperatuur tot hoge waarden.
• Pijn in het perineum, lies en lumbale regio, uitstralend naar het bekken en de anus.
• Vertraging of, omgekeerd, meer plassen, vergezeld van pijn, branderig gevoel.
• De ontwikkeling van constipatie gevolgd door pijnlijke stoelgang.
• De aanwezigheid van afscheidingen van verschillende kleuren, van kleurloos tot groenachtig geel.
• De ontwikkeling van algemene intoxicatie van het lichaam, het optreden van zwakte, apathie, hoofdpijn.

Afhankelijk van het stadium van het ziekteverloop en de mate van beschadiging van het orgaan, kunnen de symptomen geleidelijk veranderen.

Fase	Naam	Procesbeschrijving	Symptomen
een	catarrale	De kanalen van de klier zijn betrokken bij het proces	Pijn in het perineum die uitstraalt naar het heiligbeen, vaker plassen
2	folliculair	Schade aan de prostaatlobben	Toegenomen pijn, moeilijkheden en geleidelijke stopzetting van de uitstroom van urine, hyperthermie
3	parenchym	Ontsteking van de weefsels van de klier en schade aan het hele orgel	Algemene intoxicatie, aanhoudende urineretentie, koorts tot kritieke niveaus

Diagnostiek

Diagnose van de ziekte in aanwezigheid van uitgesproken symptomen is niet moeilijk. Maar toch voorziet het in een visuele inspectie, laboratoriumtests en het gebruik van instrumentele onderzoeksmethoden.

Tijdens een rectaal digitaal onderzoek kan de arts de kenmerkende tekenen van het ontstekingsproces identificeren:

• verdichting en toename van de grootte van het aangetaste orgaan;
• pijn bij het indrukken;
• zwelling van het scrotum;
• abnormale vergroting van de blaas;
• zwelling van de onderste ledematen.

Deze procedure is gecontra-indiceerd in het geval van een uitgesproken klinisch beeld, wanneer hyperthermie, koorts en pijn worden waargenomen. Al deze tekens duiden op de mogelijke ontwikkeling van een abces, waarvan de doorbraak de afgifte van etterende massa's in de holte en infectie van gezonde weefsels kan veroorzaken.

De reeks laboratoriumtests omvat:

• UAC en OAM;
• urine zaaien en een monster van drie glazen afnemen;
• analyse van prostaatsecretie;
• schrapen van het urethrale slijmvlies voor PCR-onderzoek;
• spermagram.

Het uitvoeren van instrumentele methoden omvat:

• Echografie van het ontstoken orgel;
• Uroflowmetrie;
• CT of MRI;
• radiografie van de urethra.

Behandeling

Na een volledige en uitgebreide beoordeling van de toestand van de patiënt, het bepalen van de complexiteit van het klinische geval en de mogelijke risico's, kiest de arts de meest geschikte, maar individuele, behandelingstactieken. De algemene principes zijn als volgt.

1. Verplicht gebruik van medicamenteuze therapie en fysiotherapie in combinatie.
2. Thuisbehandeling van chronische bacteriële prostatitis, in overeenstemming met de aanbevelingen van de behandelend arts, is acceptabel voor acute catarrale ongecompliceerde vorm van de ziekte. In andere gevallen wordt therapie in stationaire omstandigheden voorgeschreven.
3. Ziekenhuisopname is onderhevig aan patiënten met ernstige symptomen van intoxicatie, evenals de vermoedelijke ontwikkeling van een prostaatabces.

medicijnen

De basis voor de behandeling van prostatitis, inclusief infectieus, zijn antibacteriële geneesmiddelen met een breed spectrum. Hun uroloog schrijft helemaal aan het begin van de ziekte, zonder te wachten op de resultaten van de diagnose. Het actieve gebruik van deze antibiotica in combinatie met geneesmiddelen uit andere groepen laat een snel positief therapeutisch effect zien.

Nadat het type ziekteverwekker is geïdentificeerd, wordt een traditioneel schema opgesteld, dat antibiotica, ontstekingsremmende en pijnstillende geneesmiddelen, krampstillers en alfablokkers omvat. Dit omvat ook medicijnen die de bloedcirculatie verbeteren, immunomodulatoren, antidepressiva en kruidenremedies.

antibiotica

Er worden verschillende medicijnen gebruikt die de activiteit van de meeste soorten pathogene microben kunnen onderdrukken. Cefalosporines zijn geïndiceerd voor intramusculaire toediening. Voor oraal gebruik worden fluoroquinolonen voorgeschreven in tabletten die zich kunnen ophopen in prostaatweefsels en een snel therapeutisch effect hebben. Andere, maar ook vaak voorgeschreven medicijnen zijn onder meer:

• tetracyclines;
• aminoglycosiden;
• macroliden.

Ontstekingsremmend en pijnstillers

Samen met antibiotische therapie worden deze medicijnen gebruikt om ontstekingsfactoren te onderdrukken en pijn te verlichten. Bij uitgesproken symptomen worden ze intramusculair of in een ader toegediend, in andere gevallen is orale toediening aangewezen. De meest effectieve zijn:

• NSAID's;
• hormonale medicijnen.

Alfa-1-adrenerge blokkers

Medicijnen kunnen de spieren van de blaaswanden en de urinebuis ontspannen, spasmen elimineren en pijn stoppen. Ze zijn echter gecontra-indiceerd in geval van zwelling en vergroting van de prostaatklier, ernstige pathologieën van de urinewegen.

Krampstillers en spierverslappers

Geneesmiddelen worden beschouwd als een uitstekende manier om vasospasme te verlichten en de bloedcirculatie, urine-uitstroom en prostaatsecretie te verbeteren.

Geneesmiddelen die de bloedstroom verhogen

Geneesmiddelen zijn ontworpen om veneuze stasis te elimineren, metabolische processen te versnellen, toxines en andere schadelijke componenten te verwijderen.

Fysiotherapie

Dit is een effectieve behandelmethode, maar wordt pas gebruikt nadat de symptomen van acute ontsteking zijn geëlimineerd. In het stadium van remissie worden de volgende fysiotherapeutische procedures getoond:

• elektroforese;
• echografie;
• magnetotherapie;
• magnetron (magnetron) procedure;
• elektrische stimulatie van prostaatweefsel met een stroom van lage intensiteit;
• vacuüm therapie;
• massage.

Chirurgie

Chirurgie voor prostatitis wordt als een laatste redmiddel beschouwd wanneer andere methoden niet effectief zijn. Vaker wordt deze behandeling toegepast bij oudere patiënten met de diagnose CKD. Transurethrale resectie (TUR) omvat gedeeltelijke verwijdering van de aangetaste klier, gevolgd door plastische correctie, waarmee u de urinewegen kunt herstellen en de werking van belangrijke organen van het systeem kunt normaliseren.

Voor andere leeftijdscategorieën is deze methode radicaal, omdat het de ontwikkeling van ernstige gevolgen veroorzaakt in de vorm van enuresis, impotentie en onvruchtbaarheid. Daarom proberen urologen dergelijke maatregelen niet op deze patiënten toe te passen.

Volksmethoden

De effectiviteit van therapie wordt aanzienlijk verhoogd als u medicatie combineert met folk en alternatieve methoden.

Thuis kan de ziekte als volgt worden behandeld:

• Kruidengeneesmiddelen, waaronder: zwarte radijs, echinacea, venkelgras, tijm, vlierbessen, wilgen, geranium- of populierknoppen, essentiële dennenolie.
• Bijenteeltproducten: propolis, honing, koninginnengelei, stuifmeel.

Deze fondsen hebben antibacteriële, ontstekingsremmende, decongestivum eigenschappen, verhogen de immuniteit en versterken de beschermende functies van het lichaam.

Niet minder nuttig zijn de volgende behandelmethoden:

• warme zitbaden met toevoeging van afkooksels van duizendblad, salie, paardestaart:
• rectale zetpillen met bijenproducten;
• kaarsen op basis van extracten van duindoorn, kamille, calendula.

Voedingsadvies

Tijdens de behandelingsperiode en na voltooiing ervan, wordt de patiënt aanbevolen om het dieet aan te passen. Tijdens het complex van therapeutische maatregelen wordt een spaarzaam dieet met het gebruik van warm gepureerd voedsel getoond. Een belangrijke voorwaarde is de uitsluiting van het dieet van gekruid en vet voedsel, gefrituurd voedsel, specerijen en smaakmakers, augurken en gerookt vlees.

Complicaties en prognose

Zoals praktijk- en patiëntbeoordelingen laten zien, wordt acute bacteriële prostatitis als geneesbaar beschouwd met adequate therapie, voedingscorrectie en veranderingen in levensstijl (indien nodig). De chronisatie van deze vorm kan echter vrij snel plaatsvinden met een traag klinisch beeld en wazige symptomen. Dit bemoeilijkt de diagnose en voorbereiding van het juiste behandelingsregime aanzienlijk.

Een verergering van de pathologie van infectieuze aard kan leiden tot ernstige gevolgen die het herstel belemmeren en in sommige gevallen een bedreiging vormen voor het leven van de patiënt. Het gevaarlijkst is sepsis, wanneer bloedvergiftiging leidt tot de dood van een persoon.

Gebrek aan therapie en een langdurig ziekteverloop kunnen de volgende complicaties veroorzaken.

1. Abces - het vullen van de prostaatholte met etterend exsudaat, vergezeld van pijn, koorts tot hectische niveaus, koorts.
2. Pathologieën van de urinewegen: cystitis, pyelonefritis, enuresis, urolithiasis.
3. Obstructie van de zaadleider en sclerose van de klierweefsels.
4. Vesiculitis, polycystose, de vorming van een kankergezwel.
5. ontwikkeling van calculeuze prostatitis.
6. Ernstige seksuele stoornissen in de vorm van problemen met conceptie, onvruchtbaarheid en impotentie.
7. Langdurige depressieve toestanden als gevolg van pathologieën die zijn ontstaan en een afname van het zelfrespect.

preventie

Om het optreden van een ontsteking van het bacteriële type te voorkomen, helpt dit bij het naleven van eenvoudige preventieregels.

• Volledige onthouding van alcohol en nicotine.
• Matige fysieke activiteit.
• Regelmatige bezoeken aan de uroloog ten behoeve van preventief onderzoek.
• Het nemen van medicijnen en vitaminecomplexen om de ontwikkeling van ontstekingsprocessen in de prostaatklier te voorkomen.
• Regelmatige veilige seks met een vertrouwde partner.
• Naleving van maatregelen om urogenitale ziekten en genitale infecties te voorkomen.

Het optreden van bacteriële prostatitis leidt tot ernstige gevolgen en bemoeilijkt het leven van een man. Door intiem contact kan hij gemakkelijk een vrouw besmetten. Alleen tijdige behandeling en naleving van de aanbevelingen van de behandelend arts kan de patiënt van ernstige problemen redden.